Aile dizimi, aile fertlerince yapılan negatif durumların nesillerden nesle aktarılması ve en nihayetinde şimdiki zamanda psikolojik ya da fiziksel problemler olarak kendini göstermesi olarak açıklanabilir.

Örneğin, kişinin büyük dedelerinden biri bir cinayet işlemiştir ve bu cinayetin suçluluk duygusu aile bağları sayesince nesillerce aktarılarak en sonunda depresyon olarak kişide kendini göstermektedir.

Kısaca şahıs büyük dedesinin yaptığı bir suçun bedelini kendisi ödemektedir. Bir başka örnekte ise kadın sevgilisi tarafından aldatılmıştır. Daha sonra başka biriyle evlenen kadının bir de çocuğu olmuştur. Kadının yaşadığı bu yoğun, acı dolu deneyim başka bir adamdan yapılmış olsa dahi çocuğa geçmekte ve çocuk hiçbir zaman karşı cinsine itimat duymamakta, hep şüphe duygusu ile yaşamaktadır.

Aile dizimi terapisinin amacı

Bert Helliger’ın geliştirdiği aile dizimi terapisi, bireylerin aileleriyle içsel dünyalarında barışmalarını sağlamayı ve aile sisteminin bozulmuş yanlarını onarmayı hedeflemektedir. Bunun yanında aile bireylerin yaşlarının, cinsiyetlerinin, yaşayıp yaşamadığının, bu bireylerin nerede ve hangi vakit diliminde yaşamış olduğunun bir önemi yoktur.

Aile diziminin yapılması, terapi sürecinin olmazsa olmaz parçasıdır. Bu dizilimi yapabilmek için aile sisteminde dışlanan (negatif olaylara sebep olan) ferdin yerinin kendisine geri verilmesi icap eder. Bu iade etme çoğu zaman bir sandalye ile görsel şeklini bulmaktadır. Aile dizimi meydana getirilen bireyin karmaşık aile bağları ortaya çıkarılır ve şahıs ailede kendini kiminle özdeşleştiriyor ise bunun fark eder. Bireylerin kendilerini özdeşleştirdikleri kişiden farklı bir kişi olduklarını ayrım etmeleri için şans verilir.

Bireyler, özdeşleştikleri şahıs ile aralarındaki farkı keşfedemezlerse, başarılı olana kadar çalışma süre gelir. Bireyin ailesinde önceden geçmiş nesiller ile içinde bağ kurabilmesi ve karışık olan bağları çözebilmesi için bir aracı bulunur.